Het lijf. 
Ons lieve lijf. 
Ons lijf dat steeds signalen geeft. 

Pijnlijke schouders.
Een brok in de keel.
Buikpijn.
Hoge ademhaling.
Druk op de borst.
Slecht slapen.
Onrust in het lijf. 

Herken je hier iets van?
Luister je ernaar?
Soms wel, vaak niet. 
Misschien druk je het weg. 
Of neem je een pilletje. 
Vaak is er geen tijd.
Geen aandacht.

Totdat het lijf gaat schreeuwen. 
Hallloooooo! 
Het gaat niet zo lekker. 
Zou je niet eens wat doen? 
Voel eens! 
Ja, graag nu.

Nog geen reactie.
Je wordt ziek.
Alles doet pijn.
Je wordt somber.
Je valt steeds vaker uit.
Of… je valt om en kunt niks meer.
Vreemd? 
Of logisch?

Je lichaam is er voor jou.
Het wijst je alleen maar de weg. 
Het vraagt je te luisteren.
Te voelen.
Zo is het nu. 
Dus stop zo vaak je kunt – al is het maar even.
Dat kan zelfs nu.

Stop even met wat je doet. 
Hoe zit je erbij?
Voel je je billen op de stoel?
Je voeten op de grond?
Hoe voelt je gezicht?
Wat merk je op in je lichaam?
Kies dan bewust.

Neem rust als je moe bent.
Huil als die brok in je keel verdriet is.
Zeg ‘nee’ als je voelt dat je grens is bereikt. 
Haal iets van je lijstje. 
Loop even naar buiten. 
Vraag hulp. 
Wees lief voor jezelf. 

Luister naar de fluister van je lichaam.
Dan hoeft het niet zo hard te schreeuwen.

Klinkt simpel, maar als het eenvoudig was zouden er niet zoveel mensen ziek zijn, burn out, eenzaam..dus luister. 
Of stuur door als het voor iemand anders helpend kan zijn.