‘Weet je wie me echt stress geeft?

Ik.

Ik ben het zelf.

Ik maak het zelf stressvol.’

Gebeurtenissen zijn van zichzelf niet stressvol.

Je maakt ze stressvol.

Kun je dat zien?

Alleen al dat besef maakt verschil.

Ok, maar ik heb nog steeds stress. Wat nu?

Stoppen.

Stoppen met doen. 

En dan?

Dan maak je een bewuste keuze.

Kun je iets veranderen?

Verander het dan.

Kan dat niet?

Dan zul je de situatie moeten accepteren. 

Je zegt hiermee niet dat alles prima is of dat je het eens bent.

Je aanvaard de gedachten, gevoelens én fysieke sensaties die door de situatie opgeroepen worden.

Hoe? 
Zit er mee.
Zit er mee.
Zit er mee.
Ook al wil je rennen. 
Ook al is het zwaar en moeilijk. 
Ook al weet je niet precies waar je uitkomt.
Je zit er mee.

En weet..
Als niks meer hoeft te veranderen
verandert alles.